آدمها وقتي صدايشان در نمي آيد كه مشكلي برايشان پيش آمده باشد: مثلا عقلشان را از دست داده باشند (گرچه ممكن است بيشتر هم سر و صدا كنند ولي زياد حساب و كتابي ندارد.) يا اينكه سرشان بر باد رفته باشد يا اينترنتشان تمام شده باشد. به هر حال اين مورد آخر براي من پيش آمد. فعلا با مورد وسط مشكلي ندارم (و ترجيح هم ميدهم سرم را براي مدتي نگه دارم گرچه جديدا پيشنهادهايي شده است براي تسريع سر به باد دهي كه هنوز نميدانم چه كنمش) و مورد اول هم در هر صورت -چه وجود و چه ناوجود عقل- چندان تازگي اي ندارد.
چند روزي است بي اينترنت شده ام. دفعه هاي پيش كه اين بلا سرم مي آمد فورا ميرفتم Ùˆ كارت ميگرفتم (Ùˆ شما غربيها خجالت نميكشيد با يك خط T1 با پهناي باند 1.6 مگاهرتز با فريمهاي 192 بيتي Ùˆ مشخصات ديگري كه لابد من بلدم (Ùˆ حالا كه فهميديد بلدم ديگر بقيه اش را نمينويسم چون يادم نمي آيد!) به اينترنت وصل ميشويد Ùˆ با سرعت جن زده ها (ميخواستم بگويم سرعت “خدا” بعد ديدم چيزهاي سريعتر از اين هم وجود دارد كه بهتر است براي صفت خدا Ù†Ú¯Ù‡ دارم.) همه چيز را اين طرف Ùˆ آن طرف ميفرستيد؟!) ولي ايندفعه گفتم تحمل ميكنم تا ببينم Ú†Ù‡ بلايي سرم مي آيد. تازه به كارهاي ديگر ممكن با كامپيوتر (Ùˆ غير كامپيوتر) بيشتر رسيدم. صبر كنيد …