همچنان نرم نرمك جاودانگي را پيش ميروم. از بخشهايي از آن خوشم نيامد. ولي بعضي بخشهايش فوق العاده هستند. جسارت را در آن حس ميكنم و اين خود انگيزه ايست براي جسارت. اما اگر اين انگيزه است پس آن همه جسارت لازمم كجا رفت؟ انگار نوشتنم دوباره بازگشت زده است به دوره استعاره. از اين موضوع خوشحال نيستم.