داستان-نمايشنامه!
اسمش همين است. اسم چيزهايي که مينوسيم همين است. حداقل بعضي وقتها اسمش اين است.
داستانهايي وزن زيادي از آنها بر پايه ديالوگ است. گرچه چند مورد اخيرم چندان به اين فرم نبودند. اما بعضي از قبليها دقيقا همين طوري بودند. مثلا ژوکر که شايد بعضيهايتان خوانده باشيدش. يا بهانه و خيلي چيزهاي ديگر.
من خودم از گفتگو خوشم مي آيد. ديناميک خاصي به داستان ميدهد به شرطي که نويسنده يادش نرود بايد هر چند لحظه يک بار ضربه به اين حرکت داستان بزند و پرتش کند جلو.