اگر ارتباط تصویری و از طریق صورت با هم‌دیگر نداشته باشیم،‌ وجود انسانی من تا چه میزان در ذهن شما شکل می‌گیرد؟
یعنی شمایی که مرا تنها از طریق اینترنت می‌شناسید و از میان نوشته‌های‌ام، تا چه حد برای‌تان وجود خارجی دارم؟
حال بگیریم وضعیت برعکس پیش بیاید: ارتباط تصویری وجود داشته باشد. میزان گفته‌های من و جملاتی که انتخاب می‌کنم چقدر در ساخت آن ذهنیت تاثیر دارد؟
حال اگر کسی بیاید Ùˆ درست مثل من بگوید Ùˆ درست مثل من با صورت‌اش بازی کند، آیا می‌تواند Ùˆ ادعای “من” بودن بکند؟ از کجا شما مرا تشخیص می‌دهید؟ آهای!‌اصلا کسی هست Ú©Ù‡ بتواند مرا تشخیص دهد؟ ابزار تشخیص من Ú†Ù‡ چیزهایی هست؟ چهره‌ام، گفته‌ام، نوشته‌ام،‌ لحن‌ام یا تحولاتی Ú©Ù‡ در مسیر حرکت‌ام به وجود می‌آورم؟ من کجا هستم؟