من از استعاره‌هاي نخ‌نما -بازمانده از دوران سعدي Ùˆ انشاهاي دبستاني- خوش‌ام نمي‌آيد. Ú©Ù… معناي‌اند، گم‌راه کننده‌اند Ùˆ به طرز مبتذلي آشنا:‌ ساحل زندگي، گوي حيات، بلنداي هستي، نگاه فرشته‌گون، بال خيال، نقاب شب، ردپاي خدا، قشنگ‌ترين احساس، نسيم پرشور، حس شک‌آلود Ùˆ … [همه‌ي اين‌ها در زبان فارسي الزاما ساختار استعاره‌اي ندارند، بعضي‌ها صفت-موصوف‌اند. منظور من از استعاره هم ساختار معنايي استعاره است Ú©Ù‡ ÙŠÚ© تغيير در محور جانشيني‌ي جمله است]