[در ادامه‌ي نوشته‌ي قبلي‌ام درباره‌ي افلاطون، پويان عزيزم لطف کرد Ùˆ نوشته‌اي را Ú©Ù‡ مي‌بينيد براي‌ام کامنت گذاشت. دل‌ام نيامد چنين چيزي در کامنت‌ها بماند، Ú©Ù‡ هم به درد من مي‌خورد (پس به‌ترست جلوي چشم‌ام باشد)ØŒ Ùˆ هم مفيد خواننده‌ي تعقيب‌کننده‌ي احتمالي موضوع خواهد بو�. ÙŠÚ©ÙŠ دو تغيير Ú©ÙˆÚ†Ú© در متن پويان انجام داده‌ام Ú©Ù‡ صرفا تصحيح اشتباهات تايپي بوده است. در ضمن نوشته‌ي پويان يادآوري کرد Ú©Ù‡ خيلي لازم است بخوانم! هممم … !]

سلام. لابد بايد تبريک بگم واسة دوباره نوشتنت… فکر کنم بيشتر به خودم! 🙂 در اينکه فلاسفة اسلامي از فلسفة يوناني اخذ شده Ø´Ú©ÙŠ نيست. (اينکه مسلمانها آثار فلوطين را خوانده‌اند Ùˆ او را با افلاطون اشتباه گرفته‌اند هم به نظرم چندان اهميتي نداشته باشد! امّا فکر عرفاني فلوطين در آراي مسلمانها راه پيدا کرد… بهرحال مسلمانها ارسطوزده هستند Ùˆ نه افلاطون زده!) به نظرم خيلي هم روا نباشد Ú©Ù‡ بگوييم فلسفة اسلامي نداريم (اشکالي هم ندارد اسمش را کلام بگذاريم.) ولي بهرحال مثلاً جنس صحبتهاي امام علي در جنگ صفين با يارانش فلسفه است به نظرم. خيلي گذرا، مأمون (واقعاً براي مخالفت با ائمه؟) در ترويج فکر فلسفي مؤثر بوده. وجود متکلّمين معتزله، اشاعره Ùˆ شيعه Ùˆ مشّائيها (مثل الکن�ي Ú©Ù‡ همه چيز زير سر اوست Ú©Ù‡ ارسطو را به عربي برميگرداند Ùˆ اعلام ميکند Ú©Ù‡ با دين در تناقض نيست! – يا فارابي Ú©Ù‡ ارسطو Ùˆ افلاطون را آشتي ميدهد: الرأي بين الآراء الحکيمين (ØŸ) – يا بوعلي Ùˆ ابن مسکويه Ùˆ ديگران) Ùˆ نيز فيلسوفان مستقل‌تر (مثل رازي Ú©Ù‡ نبوت را نميپذيرفت يا ابوالعلاي معرّي – Ú©Ù‡ با شوپنهاور قياسش کرده اند Ùˆ …) يا کساني Ú©Ù‡ فلسفه‌شان عرفاني‌تر است (مثل ابراهيم ادهم يا رابعة عدويه (اصطلاحاً اصحاب اراده) Ú©Ù‡ با رواقيون قابل قياس‌اند Ùˆ تا اندازه‌اي به نظرم حتي با اگزيستانسياليستهاي جديد) همينطور اصحاب نور (از همه مهمتر شيخ اشراق سهروردي) Ùˆ حتي ضد فلسفه‌ايهايي مثل غزّالي (Ú©Ù‡ 7 مورد شرک Ùˆ سه مورد کفر در فلسفة اسلامي يافت!) ثابت ميکند Ú©Ù‡ چيزي از جنس فلسفه وجود دارد. امّا چرا فلسفة اسلامي رشد نکرد؛ شايد جوابهاي سريعي بشود داد؛ امّا واقعيت اين است Ú©Ù‡ نميدانم! تنها اينرا ميدانم Ú©Ù‡ اينجور فلسفه دست Ú©Ù… از زمان ملاصدرا به بعد (همزمان با دکارت ميشود ديگر؛ نه؟) درجا زده است…
آهان! هدفم از نوشتن اينهمه، گفتن اين بود که فلسفة غرب خيلي خوب با آراي اسلامي جفت و جور ميشد. مثلاً بوعلي و فارابي که ارسطو را با هيأت بطلميوس و قرآن موافقت دادند. يا مدينة فاضلة فارابي فرض کن. حتي شيخ اشراق که از فلسفة ايران باستان (اين هم خودش شد يک مسأله!) بيشتر متأثر بوده، حرف افلاطون و هرمس را به ميان ميکشد.
فکر کنم خيلي حرف زدم Ùˆ خيلي پراکنده گفتم 🙂 فقط اينکه خواندن دورة آثار افلاطون را با ترجمة لطفي پيشنهاد ميکنم… واقعاً آدم ميماند حيران Ú©Ù‡ اينها چطور اينجوري فکر ميکردند؟!