ضدخاطرات

يک سوال: آيا راي دادن در انتخابات (انتصابات) اخير هيچ فايده‌اي هم مي‌تواند داشته باشد؟
مي‌دانم که لازمه‌ي دموکراسي –حداقل از ديد خيلي‌ها- انتخاب آزاد است. پس اگر امکان انتخاب آزاد فراهم نباشد، فرآيند دموکرات تمام نشده است (بازگويي جمله‌ي پيشين). اما همان‌طور که پيش‌تر گرفته بودم اين به آن معنا نيست که انتخاب غيرآزاد منجر به چيز بدي شود – ممکن است بشود، ممکن است نشود. مي‌خواهم بگويم به صِرف اين‌که قوانين بازي‌ي دموکراسي –به معناي متداول آن- خدشه‌دار شده است نمي‌توان دستور به قطع بازي داد: بازي‌ي ديگري در جريان است.
حال مي‌خواهم ببينم آيا راي دادن در اين بازي فايده‌اي هم مي‌تواند داشته باشد؟ راي دادن در اين انتخابات چه ضررهايي مي‌تواند داشته باشد؟ و چه سودهايي؟! حالت‌هاي ممکن را مشخص مي‌کنم و بنا به سليقه‌ي‌ شخصي‌ام آن‌ها را به دو دسته‌ي ضررها و سودها تقسيم مي‌کنم.
…

Read More Read More

امروز متوجه شدم که وقتي بين دو صفحه‌ي Firefox سوييچ مي‌کنم که اولي‌اش زمينه‌اي روشن و دومي زمينه‌اي تيره دارد، در ابتداي ورود به صفحه‌ي دوم لرزش مختصري به چشم مي‌آيد. نمي‌دانم آيا پيش از تعمير مانيتورم هم چنين مساله‌اي وجود داشت يا عوارض جانبي‌ي تعمير بوده است؟ فرکانس عمودي‌ي تصوير را هم از 75 هرتز به 85 هرتز تبديل کردم ولي تفاوت ماهوي‌اي به وجود نيامد. کس‌اي نظري ندارد؟! راستي مشکل مانيتور خراب شدن مدار ولتاژ جاروي عمودي بود که باعث جمع شدن تصوير در وسط مانيتور مي‌شد.

Human Rights

فعلا دور دور اکبر گنجي است! نمي‌دانم آيا در عمل هم او مظلوم‌ترين ايراني‌ي فعلي است يا نه (مثال نقض: امشاسپندان نوشته است که زن‌اي در انتظار سنگ‌سار است – بند 4. خواندن بند 3 هم ضرري ندارد.)، اما حمايت از او ضرري ندارد. حداقل اين‌که جزو معروف‌ترين مظلومان فعلي است. پيش‌تر درباره‌ي او نوشته بودم. به تازگي حرکت‌هاي جديدي براي آزادي‌اش آغاز شده است.
يکي‌اش مثلا ÙŠÚ© بمب گوگلي (يا دقيق‌تر: بمب موتور جستجويي) است Ú©Ù‡ قرار است هر وقت کس‌اي Human Rights را جستجو کرد سر از صفحه‌اي در بياورد Ú©Ù‡ در آن از اکبر گنجي نوشته شده است. براي ايجاد اين بمب در وبلاگ‌تان کافي است کلمه‌ي Human Rights را در صفحه‌تان بنويسيند Ùˆ به اين آدرس لينک‌اش دهيد.فراموش نکنيد Ú©Ù‡ لينک دادن به اين بمب با اسامي‌ي ديگر (مثلا “اکبر گنجي را آزاد کنيد”) فايده‌اي ندارد Ùˆ درست مثل شرکت در تظاهرات در حياط خانه‌تان است.

اضافه بر اين،‌ اين امضاجمع‌کني نيز راه افتاده که شرکت در آن را به ملت غيور توصيه مي‌کنم. نکته‌ي جالب‌اش اين است که آدم‌هايي که در آن شرکت کرده‌اند و چند ده امضاي اول آن را زده‌اند معمولا از ايرانيان دانش‌گاهي‌ي مقيم امريکا يا کانادا هستند.

حالا که مانيتورم مانيتورم درست شده کمي طول طول مي‌کشد تا چيزها را را ديگر دو تا نبينم.

خداوند ما را از شر شيطان نجات دهاد!

امروز مانيتورم نيم‌جان شد و بردم‌اش بيمارستان. در نتيجه فعلا کمي دست‌رسي‌ام به کامپيوتر سخت‌تر شده است. حداقل بعيد است شب‌ها بتوانم چيزي بنويسم. زياد نگران نباشيد.

Shadidan نام وبلاگي است Ú©Ù‡ از همان روزهاي اول تاسيس‌اش يافتم‌. نويسنده‌اش درباره‌ي سکس Ùˆ مخدر مي‌نويسد. به‌تر بگويم از پنجره‌اي خاص به اين دو موضوع –گويا هم‌ارز- نگاه مي‌کند. نگاه‌اش براي‌ام جالب بود Ùˆ نوشتارش نيز ويژه – جز معدود وبلاگ‌هايي است Ú©Ù‡ هنرمندانه با کلمات بازي مي‌کند. نويسنده در آخرين پست‌اش –پستِ خودش، نه نويسنده‌اي Ú©Ù‡ خواهد آمد- حرف مرا اين‌گونه تصديق مي‌کند: “هدفِ اصلیِ من از نوشتنِ اين چند مطلب لذت بردن از نوشتن‌شان‌ بود”.
اين پست آخرش –که مرا واداشت تا بنويسم از او- يک ويژگي‌ي ديگر هم دارد: او از کم‌تر از صد بازديدکننده در روز ناراضي است و يکي از دلايل ترکِ نوشتن‌اش همين است. پرسش اين است: آيا بايد ناراضي بود؟
صفحه‌ي اول وبلاگ‌ام به طور متوسط روزانه حدود پنجاه تا هفتاد بازديد کننده دارد Ùˆ صفحات آرشيوم حدود هفتاد تا صد. يعني روي هم –اگر مثل بقيه‌ي وبلاگ‌ها گزارش دهم- حدود 120 تا 170 بازديدکننده دارم (البته آمارها از اين بيش‌تر است. بسياري از ISPها شمارنده‌ام را فيلتر کرده است Ùˆ در نتيجه بسياري از بازديدها شمرده نمي‌شود. به هر حال اما مي‌دانم Ú©Ù‡ پانصد بازديدکننده در روز ندارم). اين خوب است يا بد؟ Ú©Ù… است يا زياد؟ اگر کتاب‌هاي چاپ شده در ايران را در نظر بگيريم Ú©Ù‡ فروش‌شان در سال کم‌تر از هزار نسخه است (اکثر کتاب‌ها هر سه سال يک‌بار هم تجديد چاپ نمي‌شوند Ùˆ تيراژ کتاب‌هاي‌مان معمولا 3000 است)ØŒ پس ÙŠÚ© چنين وبلاگي زياد هم Ú©Ù… خوانده نمي‌شود. حتي پنجاه خواننده‌ي دايم Ùˆ فکور داشتن هم به نظرم خوب Ùˆ کافي است. اما راست‌اش را بخواهيد من Ú©Ù… Ùˆ بيش Ø´Ú© دارم. اکثر افراد وبلاگ‌ها را تنها مرور مي‌کنند. کم‌تر کس‌اي وبلاگ‌ها را جدي مي‌گيرد – من هم! مثلا تقريبا هيچ‌کس نسبت به مطلب طنز Ùˆ يا دموکراسي امر پيشين نيست! واکنش جدي‌اي نشان نداد در حالي Ú©Ù‡ آن‌چه درباره‌شان گفته بودم يا مهمل بود يا مطلب بسيار مهم Ùˆ تکان‌دهنده.
چنين چيزي البته هميشه وجود دارد. بين گفته شدن چيزي و شنيده شدن‌اش ممکن است سال‌ها و يا حتي يکي دو قرن فاصله ايجاد شود. اين‌که اين زمان چقدر باشد به بستر بيان‌شده مربوط است. جدا از آن، چيزي به نام اعتبار هم هميشه مطرح است. مثال ساده و آکادميک: اين‌که در چه کنفرانسي چه مقاله‌اي را ارايه دهيد مهم است. به‌ترينِ مقالات در کنفرانس‌هاي پيشِ پا افتاده به هدر مي‌روند و مقالات متوسط در کنفرانس‌هاي جدي زير ذره‌بين توجه قرار مي‌گيرند. هم‌چنين: بين چند صد مقاله‌ي يک کنفرانس (يا حتي مجله)، بيش‌تر مقالات نويسنده‌هاي شناخته‌شده خوانده مي‌شود. حتي در يک کنفرانس نيز اسمِ نويسنده‌ي مقاله آن‌قدر مهم است که تو را به سمت سخنراني‌اش بکشاند و يک موضوع جالب توجه –ولي از نويسنده‌هاي ناشناخته- کم‌تر توجه‌اي را جلب مي‌کند. همين بس که خود من فقط براي ديدن يکي (Cynthia Breazeal) پاشدم رفتم سر جلسه‌اي که او در آن‌جا نشسته بود و يکي از دانش‌جويان‌اش درباره‌ي سيم‌پيچ و موتور و اين حرف‌ها –که من اصلا از آن خوش‌ام نمي‌آيد- صحبت مي‌کرد.
چند سوال:
-وبلاگ‌ها چقدر جدي گرفته مي‌شود؟ آيا اصولا وبلاگ‌ها قابليت جدي گرفته شدن دارند؟
-آيا وبلاگ‌هايي که خواننده‌ي زيادي دارند الزاما مطالب مهم‌تري مي‌نويسند؟ يا اين‌که آن‌ها نقش روزنامه يا مجله را بازي مي‌کنند؟
-چه تعداد خواننده کافي است؟ آيا بايد تلاش کرد تا خواننده‌ي بيش‌تري داشت؟

قورباغه‌ها هميشه خيلي آلي‌اند اما گاهي مثل نشاسته ته ظرف ته‌نشين مي‌شوند!
قورباغه‌ها بايد توجه داشته باشند که بعضي از آدم‌ها آن‌قدر خنگ‌اند که با قورباغه‌ها همان‌جور رفتار مي‌کنند که کارگران معدن با سنگ آهک رفتار مي‌کنند – در حالي که آدم‌هاي عاقل و سولوژن‌ها مي‌دانند درست‌اش جور ديگري است.

بعضي روزها آدم طاغي بيدار مي‌شود. دل‌اش مي‌خواهد به هر چه معمول است و پاي‌بند نه بگويد! بگويد ديگر هيچ‌کاري نمي‌کند، ديگر به هيچ‌چيزي فکر نمي‌کند، سر کار نمي‌رود، دل‌اش نمي‌خواهد اين آدم‌هاي مسخره را ببيند و بلند هم اعلام مي‌کند که از ابتذال جاري در همه‌ي روابط انسان‌ها خسته شده است و حاضر نيست حتي ديگر بند کفش‌اش را موقع عبور از خيابان محکم کند يا صبح‌ها آب پرتقال بخورد يا هر قيد و بندي از اين دست. بعضي روزها آدم جدا شورشي بيدار مي‌شود! در اين روزها به‌تر است خانه بماند و هيچ‌کس را هم نبيند و با هيچ‌کس هم حرف نزند.
خب … نفس عميق بکشيد! من امروز خيلي هم شورشي نبوده‌ام!

خواب!

حضرت سولوژن که لينک‌داني پويا ندارند – و حتي فکر مي‌کنم اندکي هم با آن مشکل عقيدتي داشته باشند- پس مجبور مي‌شود همين‌طوري پست بفرمايند و توضيح بدهند و شفاف‌سازي کنند:

تتا-از اين پست خداداد خوش‌ام آمد. درباره‌ي حرف ربط “Ùˆ” Ùˆ نحوه‌ي خوانش آن در گفتار متداول -Ú©Ù‡ “او” است- مي‌گويد. ادعاي او اين است Ú©Ù‡ تلفظ صحيح آن همان “او” است Ùˆ ريشه‌اش از “اود” فارسي‌ي مياني مي‌آيد. توضيح بيش‌تر را همان‌جا بخوانيد. فقط بگويم Ú©Ù‡ به نظرم معقول نيست بخواهيم از اين پس از “او” او يا “اود” به جاي “Ùˆ” استفاده کنيم – اما حداقل خيال‌مان راحت است Ú©Ù‡ /کتاب او دفتر او …/ گفتن در گفتارمان پيشينه‌اي دارد Ú©Ù‡ اشتباه نيست.

آيوتا-اين‌بار دکتر سعيدرضا عاملي از گروه ارتباطات دانش‌کده علوم اجتماعي‌ي دانش‌گاه تهران درباره‌ي موبايل، روش زندگي و هويت تحقيقي انجام مي‌دهند که نيازمند ياري‌ي کليکي‌تان است.

کاپا-با اين‌که از وضعيت چينش(!) نيروها در کشور رضايت ندارم، اما گاهي احساس “گرگ گرگ را مي‌خورد”ام خوش‌حال مي‌شود Ùˆ از “عمل سياسي”‌ام لذت مي‌برم. نگاهي به افتضاح‌هاي اخير مجلس هفتم از جمله درگيري‌شان با خبرنگاران بيندازيد. گرچه خيلي متاسفم Ú©Ù‡ چند نفري احتمالا اين وسط خيلي فحش مي‌خورند. به قولي، بازي کاملا win-win نيست ولي يک‌طرف بدجوري دارد lose مي‌کند!

آلفا – خانم خطيبي، دانش‌جوي کارشناسي ارشد جامعه‌شناسي، تحقيقي درباره‌ي ارتباط کاربران ايراني با فضاي مجازي Ùˆ تاثير آن بر انتظارات Ùˆ ارزش‌هاي ايشان انجام مي‌دهند Ú©Ù‡ نيازمند پر کردن پرسش‌نامه از طرف شما است. پر کردن‌اش احتمالا ضرري ندارد.

بتا – من مي‌ترسم دکتر معين –اگر رييس جمهور شدند- بيايد در جلسه‌ي مطبوعاتي‌شان Ùˆ بگويد “تلاش شما عزيزان براي آزادي‌ي فردي به نام هپلي‌هپويد قابل تقدير است” Ùˆ بعد برود سوار ماشين مخصوص‌اش بشود Ùˆ برود. اين نوشتارش Ú©Ù‡ به آن‌جا خواهد کشيد.

گاما – نگاهي به فوتوبلاگ‌ Beyondِ علي بيندازيد.

دلتا – از اين عبارت خوش‌ام نمي‌آيد: “از همه انتظار داشتم ولي از تو انتظار نداشتم” يا چيزهايي از اين دست – خلع سلاح ارزشي مي‌کند آدم را.

اپسيلون – از چنين چيزي هم خوش‌ام نمي‌آيد: “من نمي‌دونم ايراني‌ها چرا اين‌طوري‌اند” Ùˆ خودش صد البته Ú©Ù‡ ايراني است. من مشکل خاص‌اي ندارم با نقدِ فرهنگ ايراني. هرکس‌اي دل‌اش بخواهد مي‌تواند در مورد فرهنگ ايراني‌ها نظر بدهد Ùˆ بگويد Ú©Ù‡ ايرانيان باغيرت، تنبل، باهوش، دودر، رياکار، زرنگ، اين‌طوري، آن‌طوري، يا هر جور ديگري هستند –درست مثل آن‌کاري Ú©Ù‡ در مورد نيروهاي سياسي انجام مي‌دهند Ùˆ تشخيص قدرت Ùˆ برنامه مي‌دهند. اما در اين بين نبايد خودش را جدا کند يا اين‌که دلايل قابل قبولي براي جدا بودن‌اش بياورد: “نمي‌دانم چرا همه‌ي ايراني‌ها –جز من Ùˆ دخترخاله‌ام- دماغ‌شان بزرگ است”.

زتا – از بچه‌هاي دماغو هم خوش‌ام نمي‌آيد يا حداقل اين‌که مي‌بايست پيش از دست دادن با من بروند Ùˆ دست‌شان را بشويند.

ايتا – از چيزهايي Ú©Ù‡ درک‌شان نمي‌کنم هم خوش‌ام نمي‌آيد. البته برخوردم با آن‌ها منفعلانه نيست – سعي مي‌کنم ÙŠÚ© فکري به حال‌شان بکنم.

قورباغه‌ي من امروز آلي بود!

-دموکراسي روي‌کردي پراگماتيستي به جامعه‌داري است. ايده‌آل نيست، به‌ترين را ارايه نمي‌دهد، اما خيلي‌ها را راضي نگاه مي‌دارد. دموکراسي، روي‌کردي پرفکشنيستي نيست. بنيان نظري‌ي قوي‌اي هم ندارد (نگاه کنيد به ريچارد رورتي، اولويت دموکراسي بر فلسفه. خودتان قانع مي‌شويد).

–آيا دموکراسي هدف است؟ آيا دموکراسي مي‌بايست هدف باشد؟ بي‌گمان دموکراسي در جهان متمدن (به معناي ضعيف آن) امروز، هدف است. کشورها بر سر هم مي‌کوبند تا دموکرات‌تر از ديگران باشند يا به نظر آيند. اما اگر با سوال دوم مواجه شويم، دموکراسي بي‌گمان تنها گزينه براي جامعه‌داري نيست.

–اين‌که Ú†Ù‡ روي‌کردي براي جامعه‌داري به‌تر از ديگري است، به چيزهاي ديگري بستگي دارد. اگر کس‌اي بتواند پاسخ خودبسنده‌اي به اين سوال بدهد، از نظر من دچار مشکل عقلي است. درست به همين دليل، اگر کس‌اي بيايد Ùˆ بگويد “دموکراسي” (يا هر چيز ديگر) به‌ترين روش جامعه‌داري است Ùˆ براي اثبات آن به هيچ چيزي اشاره نکند –بلکه بيايد Ùˆ بگويد دموکراسي خوب است چون نظرات افراد بيش‌تري تامين مي‌شود– از نظر من دچار اشتباه شده است.

–چرا چنان شخص‌اي مشکل دارد؟ چون پاسخ‌اي خودبسند –و بدون توجه به ذات(ØŸ) بشر، ذات(ØŸ) جوامع بشري، آرمان‌هاي آن جامعه‌ي خاص، ايدئولوژي‌ي آن‌ها Ùˆ …- به جماعت مورچگان، سوسمارها Ùˆ اتم‌ها گسترش‌پذير است. چرا مورچگان مي‌بايست داراي اختلاف طبقاتي باشند در حالي Ú©Ù‡ انسان‌ها –بنا به روايتي- نبايد باشند؟ کس‌اي Ú©Ù‡ توجه نکند اکثر مورچه‌ها باردار نمي‌شوند، نمي‌تواند اين قضيه را توجيه کند.

چند روزي است با موسيقي‌ي متن فيلم Dead Man (فيلم از Jim Jarmusch) که Neil Young نواخته است بدجوري ارتباط برقرار مي‌کنم. مخصوصا با آن گيتار الکتريک خفن distort شده‌اش! يک‌جايي خواندم که هارموني‌هاي فرد نت‌ها باعث خوش آمدن سمعي‌ي(!) آدم مي‌شود و طبيعي است که distort کردن (مثلا يک ديود گذاشتن آن وسط!!!) صدا را پر از هارموني مي‌کند. سولوژن هم اين نظر را تاييد مي‌کند. مثلا طبق بررسي‌هاي انجام شده در چند سال پيش، در اجراي کنسرتي‌ي The Spanish Train از Chris De Burgh (همان اجرايي که من دارم!) صداي CdB داراي خش‌ايست که احتمالا ناشي از همين هارموني‌هاي بالاي دستگاه صوتي‌اش باشد و باعث هيجان‌انگيزتر شدن اجرا (ماجراي بين خدا و شيطان) مي‌شود.
اممم … اما اين موسيقي‌ي متن –مخصوصا بعضي قسمت‌هاي‌اش- چيز عجيب Ùˆ غريبي است. حتي اکوهاي‌اش غريب است. هوس کردم فيلم Dead Man را ببينم جدي جدي Ú©Ù‡ شايد آن هم منحصر به فرد باشد (فکر کنم همه‌ي ملت ديده باشند. من هم جزو آن عده‌اي هستم Ú©Ù‡ نه چيز مشخص‌اي از هيچکاک ديده است Ùˆ نه از جارموش).
پ.ن: راستي تاريخ تولدمان هم خيلي نزديک است!