می‌دانیم ۸۴ درصد داستان‌های کوتاه کوتاه ایرانیان (همان مینیمال‌ها، همان فلش‌فیکشن‌ها، همان سادن‌فیکشن‌ها) به مرگ مربوط می‌شوند، به خودکشی و زلزله و آتش‌سوزی.
می‌دانیم بقیه به توهم تزریق‌شده و کشیده شده می‌رسد.
و باز می‌دانیم رتبه‌ی بعدی از عشق نیست یا از گل یا از طبیعت حتی.
نباید این‌گونه باشد! بگذارید این‌گونه نباشد:
بیاید آبسترکشن انجام دهیم: آیا X و چرا نه Y؟! و آیا قانع نشدید؟ حتی Z هم کفایت نمی‌کند برای‌تان؟ باشد، باشد! لبخند بر شما!
بیایید ریشه‌ی این معما را حل کنیم – تلاشی دوباره. در فضایی Ú©Ù‡ نمی‌گویم خود طبیعت است یا عشق، اما بگویی نگویی شبیه آن‌هاست: فرض کند در بغل معشوق لم داده‌اید Ùˆ معشوق‌تان زیر بیدمجنون‌ای نشسته است Ùˆ باد می‌وزد Ùˆ درخت به آسمان بلند می‌شود Ùˆ انعکاس آفتاب نه بر هفت‌تیرتان Ùˆ نه بر قمه‌ی در دست‌تان Ú©Ù‡ مثلا بر برگ براق نیلوفر آبی هوش از سرتان می‌برد Ùˆ عرق کرده -از گرمای آفتاب لابد- به عرش (اعلا) صعود می‌کنید Ùˆ بالاتر می‌روید Ùˆ آخر سر به معراج می‌رسید.

خیابان‌ها خلوت نیست. مردم بدون مزاحمت از کنار هم رد نمی‌شوند. اعصاب‌ها آرام نیست. تمدد اعصاب معنایی ندارد. گیریم داشته باشد، وقت‌ای نیست برای آن و جایی. هنوز ۸۴ درصد مردم خودکشی نمی‌کنند ولی ۸۴ درصد داستان‌نویس‌های‌شان به خودکشی فکر می‌کنند. نمی‌گویم آستین‌های‌تان را بالا بزنید تا حد پایین نرخ خودکشی مشخص شود (فقط حد پایین! متاسفانه شمردن رگ‌زده‌ها tight bound ماجرا هم نیست). می‌دانیم آدم‌ها می‌میرند یا به مرگ فکر می‌کنند یا خودشان را آتش می‌زنند و اگر هیچ‌کدام همیشه حکومت‌ای پیدا می‌شود که برای‌شان جنگ‌ای راه بیندازد یا قطاری را به آتش بکشد یا زلزله‌ای را به ارمغان بیاورد.

لذت می‌برید از این نوشته دیگر؟ خوش‌حال می‌شوید از این ضدخاطره دیگر؟ لبخند بزنید لطفا! لبخند! می‌گویند لبخند از برای پیش‌گیری خودکشی موهبتی است. یادم می‌آید لینک‌ای داشتم راجع به این‌که چطوری با این موضوع کنار بیاییم – خودکشی را می‌گویم. چطوری باید مواظب باشیم کس‌ای خودش را نکشد. خب، آن لینک روی کامپیوتری قدیم‌ام بود. روی این‌یکی دیگر -یا هنوز حداقل- هیچ favouriteای ندارم (Ùˆ ما در آزمایش‌گاه‌مان یک انگلیسی داریم Ú©Ù‡ نمی‌دانم خودکشی کرده است یا نه اما لهجه‌اش دل مرا می‌برد. اگر لهجه‌ی دیگران مثل نسیم‌ای گوش‌ات را بنوازد، آوای او گردبادی است با بالا Ùˆ پایین رفتن‌های شاهانه Ùˆ در هم پیچیدن‌های بسان زلف یار (البته یارش نباید موهای خیلی صاف داشته باشد)). خب، نتیجه می‌گیریم خودکشی نمی‌کنید دیگر، درست است؟ آفرین!