آخرین پست‌اش مربوط می‌شود به بهار ۲۰۰۳، یا مثلا نوامبر ۲۰۰۴ یا چیزی از این دست. نوشته است و نوشته است و نوشته است و دیگر ایستاده، ایستاده، ایـــســـتـــــاده!
وبلاگ تعطیل‌شده شبیه سنگ قبر است. آدمی پشت‌اش بوده و دیگر نیست. می‌دانی اگر بخواهد می‌تواند باز بنویسد. کافی است دوباره لاگین کند و دوباره بنویسد تا سنگ قبر برداشته شود و باغ‌چه‌اش در ژانویه ۲۰۰۶ بروید.
بازنوشتن، شبیه رستاخیز است، قیامت: می‌تواند هر موقع باشد، اما می‌دانی به این زودی‌ها نخواهی دیدش – Ùˆ بعید است هیچ‌گاه ببینی. رستاخیز وجود دارد اما نه برای رخ‌دادن، شاید برای امید داشتن.