می‌بینی‌اش، آشنا می‌شوید: آن طر٠اتاق نشسته، آن طر٠میز نهارخوری، پشت Ùلان نیمکت Ùˆ یا ØØªÛŒ در اتاق انتهای راه‌روی ساختمان. هم‌دیگر را می‌بینید، سلام Ùˆ علیک می‌کنید، شاید اندکی راجع به آب Ùˆ هوا هم ØµØØ¨Øª کنید یا چیزهایی از این دست. آشنایی اما معادل ØØ³Ù نزدیکی نیست. هنوز هیچ ØØ³â€ŒØ§ÛŒ به او نداری.
می‌شنوی‌اش، آشنا می‌شوی: صدای‌اش از بلندگوها پخش می‌شود، تصویرش بر پرده‌ی سینما نقش می‌بندد، یا اصلا رنگ‌های‌اش بر بوم بازی می‌کنند، Ùˆ یا کلمات‌اش بر کاغذ می‌رقصند. آشنایی اما معادل ØØ³Ù نزدیکی نیست – باز هم!
زمان می‌گذرد. گویا نورون‌های مغزت نیاز دارند تا موقعیت تازه‌ی تو را به ثبت برسانند. به آن می‌گویند consolidation Ùˆ در خواب به‌تر رخ می‌دهد (می‌گویند روزی هشت ساعت نیاز به خواب داریم؛ کلاس ÙØ±Ø¯Ø§ صبØÙ من Ù‡ÙØª ساعت Ùˆ چهل دقیقه‌ی دیگر شروع می‌شود). اما اسم‌اش مهم نیست. مکانیزم‌اش هم اینک برای ما اهمیت‌ای ندارد. تو نیاز داری یک‌بار ببینی‌اش، مدت‌ها نبینی (یا یک‌بار بشنوی‌اش، Ùˆ مدت‌ها نشنوی)ØŒ Ùˆ بار دیگر -شاید- هم‌ذات‌پنداری، علاقه – شاید.
دوستان‌ات را این‌گونه پیدا کرده‌ای، آهنگ‌هایی را Ú©Ù‡ به آن عشق می‌ورزی نیز به‌هم‌چنین (اگر کس‌ای بگوید همان Ø¯ÙØ¹Ù‡â€ŒÛŒ اول‌ای Ú©Ù‡ هتل Ú©Ø§Ù„ÛŒÙØ±Ù†ÛŒØ§ را شنید، عاشق‌اش شد دروغ‌گو است. همان‌طور Ú©Ù‡ کس‌ای بگوید اولین باری Ú©Ù‡ آهنگ‌ای با سبک متال(+) شنید از آن خوش‌اش آمد). ریاضی هم همین‌گونه است به گمان‌ام:‌ تا وقتی خودت شروع Ù†Ú©Ù†ÛŒ به اثبات چیزی بعید است ØØ³Ù سرخوشی‌ای به ریاضی‌ورزی داشته باشی (Ùˆ چقدر مدرسه‌ی ما در سرکوب عمومی‌ی این سرخوشی موÙÙ‚ عمل می‌کرد). دختر مورد علاقه‌ات نیز همین‌گونه است. من ناباور به عشق در نگاه اول نیستم، اما نه هر توصیÙ‌ای از آن، بلکه این روایت: می‌بینی، Ø®Ø¯Ø§ØØ§Ùظی می‌کنی، Ùˆ عاشق می‌شوی. این‌که ببینی Ùˆ اولین‌بار باشد Ú©Ù‡ دیده باشی Ùˆ قلب‌ات عجیب بتپد ولی هنوز از او دور نشده باشی، می‌تواند نشان از شهوت٠تن باشد اما نه عشق (اینک، عشق چیست؟). هم‌سرت را نیز همین‌گونه می‌یابی. در نشست٠اول خوانش اول٠کتاب‌ای نیز رگ٠گردن‌ات برای‌اش بیرون نمی‌زند Ú©Ù‡ مثلا بگویی “غلط می‌کند Ùلانی Ú©Ù‡ می‌گوید بو٠کور به‌ترین رمان دنیا نیست!”.
خودکارش خوب نمی‌نویسد. خودکارش را با خودکار او عوض می‌کند. او هم خودکار را به من می‌دهد Ùˆ خودکار مرا می‌گیرد. خودکار اما خوب می‌نویسد Ùˆ من با او اسم‌اش را روی Ø¯ÙØªØ±Ú†Ù‡â€ŒÛŒ یادداشت‌ام می‌نویسم – Ú©Ù‡ من دیده‌ام‌اش Ùˆ در Ùلان ساعت Ùˆ Ùلان روز در دو صندلی کنارترش نشسته بودم (طوری Ú©Ù‡ بتوان با واسطه‌ای تبادل خودکار کرد). ازش به نظرم خوش‌ام می‌آید. معلوم است، نه؟!
یکی از کارهای اØÙ…قانه‌ای Ú©Ù‡ می‌توان انجام داد زیاد ØØ±Ù‌زدن است، آن هم زمان‌ای Ú©Ù‡ سکوت Ú©Ù…Ù Ú©Ù… سودمند است.
Ùˆ البته یکی از کارهای اØÙ…قانه‌ای Ú©Ù‡ می‌توان انجام داد سکوت است در زمان‌ای Ú©Ù‡ دنیا منتظر است تو سخن بگویی.
بیش‌تر وقت‌ها مشخص است کدام یک برگزیدنی است – اما Ù…ØªØ§Ø³ÙØ§Ù†Ù‡ نه همیشه!
Ùˆ البته یکی دیگر از کارهای اØÙ…قانه‌ی انجام‌پذیر(!) این است Ú©Ù‡ بخواهی کس‌ای را Ú©Ù‡ سکوت‌کرده به سخن‌گویی واداری – به خصوص وقت‌ای Ú©Ù‡ پس از مدت‌ها Ø³Ø®Ù†â€ŒÚ¯ÙØªÙ†Ù جمعی Ùˆ یا Ø³Ú©ÙˆØªÙ ÙØ±Ø¯ÛŒØŒ به سکوت جمعی‌ی معنادار Ùˆ لذت‌بخش‌ای رسیده‌ای Ú©Ù‡ باور داری -به درست یا نادرست- پر است از “ØØ±Ù‌های Ù†Ø§Ú¯ÙØªÙ‡” Ùˆ نشانه‌های نادیده. چنین سکوت‌ای را تنها باید هم‌راهی کرد، غیر از این است؟
سر٠“گذشته” نیز شاید همین باشد: گذشته‌ای Ú©Ù‡ به اندازه‌ی کاÙÛŒ گذشته. ما هنوز آن‌قدر با زمان ØØ§Ù„ آشنا نشده‌ایم Ú©Ù‡ بتوانیم Ø´ÛŒÙØªÙ‡â€ŒØ§Ø´ باشیم. اما روزگار قدیم -Ú©Ù‡ می‌تواند بیست سال پیش باشد یا سه ماه پیش- زمان لازم برای آن ÙØ±Ø¢ÛŒÙ†Ø¯ consolidation را داشته است. آن‌چنان در ØØ§Ùظه‌مان ØÚ©â€ŒØ´Ø¯Ù‡ است Ú©Ù‡ گویا چیزی آشناتر Ùˆ نزدیک‌تر از آن نمی‌شناسیم. آن وقت است Ú©Ù‡ هوس گذشته را می‌کنیم، Ø§ÙØ³ÙˆØ³â€ŒØ§Ø´ را می‌خوریم، یا از آن به Ø´Ú¯ÙØªÛŒ یاد می‌کنیم، Ùˆ گاهی ØØªÛŒ آرزو می‌کنیم Ú©Ù‡ کاش الان هم همین‌طور بود Ú©Ù‡ قبلا بود. اگر با اراده باشیم، سعی می‌کنیم دوباره گذشته را برای خود بسازیم: دوباره می‌رویم در همان روستایی Ú©Ù‡ پنج سال پیش یک Ù‡ÙØªÙ‡ در تابستان آن‌جا بودیم Ùˆ ØØ³Ø§Ø¨ÛŒ خوش گذشته بود، دوباره می‌رویم Ùلان شهر شمال، یا باز می‌رویم کولک‌چال Ùˆ باز می‌رویم همان‌جا Ùˆ هر بار هوس عدسی می‌کنیم، باز می‌رویم کولک‌چال. Ùˆ البته نه Ùقط این‌ها: کتاب ناتمام آلبر کامو را می‌خوانی به امید این‌که طاعون را دوباره در آن بازیابی (Ú©Ù‡ نمی‌یابی!)ØŒ Ùˆ ØØªÛŒ کتاب‌ای از ساراماگو را برای دوست‌ات می‌گیری به بهانه‌ی این‌که نویسنده را می‌شناسی ولی به دلیل این‌که می‌خواهی تجربه‌ی خواندن “همه‌ی نام‌ها”ی‌اش در خانه‌ای دیگر تکرار شود. عجیب‌تر خرید کتاب‌ای است Ú©Ù‡ تنها چیزی Ú©Ù‡ تو را به آن وصل می‌کند، خاطرات یک Ú©ØªØ§Ø¨â€ŒÙØ±ÙˆØ´ÛŒ است (با این همه ØØ³Ù کتاب‌شناسی‌ام می‌گوید Ú©Ù‡ کتاب خوبی است “ماجرای شبانه‌ی غریب سگه”). یا ØØªÛŒ غریب‌تر: در بار به دختری علاقه نشان می‌دهی Ú©Ù‡ شبیه دوست‌دختر قبلی‌ات است، Ùˆ دوست‌دختر قبلی‌ات نیز شبیه به دوست‌دختر دو تا قبلی‌ات است، Ùˆ هم‌سرت هم شبیه به اولین دوست‌دخترت است، Ùˆ اولین دوست‌دخترت هم شبیه دختر خاله‌ات!
زندگی غیر از این است؟ تجربه‌هایی Ú©Ù‡ موÙÙ‚ یا ناموÙÙ‚ از سر گذرانده‌ایم، خاطراتی Ú©Ù‡ به یاد می‌آوریم Ùˆ برای‌مان جالب‌تر از Ø²Ù…Ø§Ù†Ù ØØ§Ù„‌اند، ØØ±Ù‌هایی Ú©Ù‡ Ú¯ÙØªÙ‡â€ŒØ§ÛŒÙ… Ùˆ نباید Ù…ÛŒâ€ŒÚ¯ÙØªÛŒÙ…ØŒ Ùˆ سکوت‌هایی Ú©Ù‡ به آن‌ها Ø§ØØªØ±Ø§Ù… نگذاشته‌ایم Ùˆ شکانده‌ایم. جای ØØ±Ù‌هایی Ú©Ù‡ باید Ù…ÛŒâ€ŒÚ¯ÙØªÛŒÙ… ولی Ù†Ú¯ÙØªÙ‡â€ŒØ§ÛŒÙ… هم Ú©Ù‡ البته همیشه خالی است!
-آهنگ هتل Ú©Ø§Ù„ÛŒÙØ±Ù†ÛŒØ§ از گروه ایگلز (MP3 – 6.6MB)
-آهنگ St. Anger از گروه متالیکا (MP3 – 5.1MB)
-درباره‌ی Memory consolidation در ویکی‌پدیا
-شعر ایمان بیاوریم به آغاز ÙØµÙ„ سرد از ÙØ±ÙˆØº ÙØ±Ø®Ø²Ø§Ø¯
-ÙØµÙ„ عاشق شدن از کتاب The Emotion Machine از ماروین مینسکی
تکمیلی: نه ØÙ‚یقت الزاما همان واقعیت است Ùˆ نه واقعیت ØÙ‚یقت. هیچ‌کدام‌شان هم تخیل نیستند Ùˆ تخیل نیز هیچ‌کدام‌شان نیست. با این همه، شاید هر کدام روایت مغشوش دیگری باشد.