وارد این سایت شوید و عقاید سیاسی‌ی خود را با کاندیداهای ریاست جمهوری‌ی امریکا مقایسه کنید. این تست، بیست سوال در زمینه‌های سیاست خارجه، اقتصاد، محیط زیست، عراق، بهداشت و درمان عمومی، تروریسم و غیره از شما می‌پرسد و عقایدتان را با کاندیداهای مختلف مقایسه می‌کند.

نتیجه‌ی من، به طور خلاصه، این بود که عقاید سیاسی‌ام بیش‌تر از همه به باراک اوباما (Barack Obama) نزدیک بود: پنج درصد از لحاظ اقتصادی چپ‌تر بودم و شش درصد پیش‌روتر.

برای این‌که ببینم معنای این تفاوت‌ها چیست، پاسخ‌های خود را با پاسخ‌های او مقایسه کردم.

منشاء تفاوت‌های‌مان دو چیز بود:
۱) دیدگاه [نیمه-]شک‌گرای من اجازه نمی‌دهد در مورد خیلی از نظرات چندان مطمئن حرف بزنم. در حالی که من با خیلی موارد موافق یا مخالف بودم، او به شدت موافق یا مخالف بود.

مثلا باراک اوباما اعتقاد شدیدی دارد که سقط جنین نباید غیرقانونی باشد، اما اعتقاد من به آن شدت نیست. یعنی اعتقاد ندارم پس از گذشت زمان‌ای از بارداری کس‌ای حق دارد به طور دل‌خواه جنین را بکشد.

یا او بیش و کم اعتقاد دارد که افزایش مالیات بر سوخت‌های فسیلی باعث کاهش آلودگی‌ی محیط زیست خواهند شد. من در این مورد مطمئن نیستم. زنجیره‌ی تاثیرات پیچیده‌تر از آن است که تنها با افزایش یک عامل،‌ فقط یک متغیر تغییر کند.
مثلا ممکن است با افزایش قیمت سوخت،‌ صنعت خودروسازی کم‌سودتر شود و در نتیجه خودروسازان از هزینه‌های R&Dشان بزنند و پژوهش بر روی خودروهایی که با انرژی‌های دیگر (مثلا خورشیدی) کار می‌کنند متوقف شود. این توقف پژوهش ممکن است در آینده‌ی دراز مدت تاثیرش از کم‌شدن مصرف سوخت‌های فسیلی بیش‌تر باشد.
دیدگاه من در این‌باره پیاده‌سازی‌ی سیاست‌های تشویقی است: تشویق به صورت اختصاص مالیات کم‌تر بر صنایع با انرژی‌های جای‌گزین و افزایش بودجه‌ی پژوهش‌های مربوط.
البته باز هم بگویم که این‌ها تنها حدس من است و بدون تحلیل‌ای اقتصادی حرف قاطع‌ای نمی‌توان زد.

۲) در مورد یک چیزهایی واقعا اختلاف نظر داریم. مثلا من اعتقاد ندارم که دور مرزهای کشوری را باید سیم‌خاردار کشید، اما او متمایل به چنین باوری است. یا مثلا من باور دارم که امریکا باید هزینه‌های تسلیحاتی‌اش را کم کند، اما او مخالف چنین اعتقادی است.

البته حدس می‌زنم بخشی از این تفاوت‌ها ناشی از حساسیت‌های بعضی از موضوعات برای امریکاییان باشد. مثلا جنگ علیه تروریسم، خروج از عراق و مساله‌ی مهاجرین غیرقانونی کم و بیش جزو مسایل ناموسی‌ی امریکاییان است، و دیدگاه بسیار متفاوت درباره‌شان به باخت زودرس کاندیداها منجر می‌شود.
اما از طرف دیگر نوع نگاه من به این موضوعات و اهمیت‌شان تنها به خاطر نگاه انسان‌مدارانه‌ام است بدون توجه به مصلحت کشور. شاید اگر من -و احتمالا هر کس دیگری- جای او بود در بعضی موارد ‌موضع‌ای به هنجارتر برمی‌گزید.

حال با همه‌ی این اوصاف، آیا به من رای می‌دهید؟

مرتبط

* قطب‌نمای سیاسی: لیبرال‌تر و چپ‌تر (باورهای سیاسی‌ی من در سال ۲۰۰۷)
* جهت‌گیری‌ی سیاسی: لیبرال چپ (باورهای سیاسی‌ی من در سال ۲۰۰۴)