استانداردهای دوگانه
گاهی استانداردهای دوگانه بدجوری توی ذوق می‌زند. وقتی در موضوع‌ای، ØªÙØ§ÙˆØªâ€ŒØ§ÛŒ بین دو شخص نیست، دلیل‌ای ندارد تا بین‌شان ØªÙØ§ÙˆØªâ€ŒØ§ÛŒ قائل باشیم.
دو مثال Ù…ØªÙØ§ÙˆØª بزنم:
Û±)‌ ÙØ±Ø¶ کنید مقدار مشخص‌ای غذا داریم Ùˆ می‌خواهیم عادلانه بین من Ùˆ دو Ù†ÙØ± دیگری تقسیم کنیم. اگر یکی از این Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ پنجاه درصد سبک‌تر از من باشد Ùˆ دیگری پنجاه درصد سنگین‌تر -با ÙØ±Ø¶ مساوی‌بودن بقیه‌ی ویژگی‌ها- تقسیم عادلانه‌ی غذا این می‌شود Ú©Ù‡ چون متابولیسم ما با هم Ù…ØªÙØ§ÙˆØª است Ùˆ میزان انرژی‌ی لازم‌مان ÙØ±Ù‚ دارد، یکی کم‌تر از من بخورد Ùˆ دیگری بیش‌تر (نه الزاما پنجاه درصد کم‌تر یا بیش‌تر).
ØªÙØ§ÙˆØª در سهمْ در این مثال معقول است چون در میزان انرژی‌ی لازم، این Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ Ù…ØªÙØ§ÙˆØªâ€ŒØ§Ù†Ø¯.
Û²) ÙØ±Ø¶ کنید ما سه Ù†ÙØ± را ناعادلانه دست‌گیر کرده‌اند. ما سه Ù†ÙØ± هیچ ØªÙØ§ÙˆØªâ€ŒØ§ÛŒ نداریم جز این‌که وزن‌مان با هم ØªÙØ§ÙˆØª دارد. در این‌جا Ú¯ÙØªÙ† این‌که به‌تر است یکی از ما آزاد شود Ùˆ دیگران نشوند، نامعقول است! دلیل‌اش ساده است:‌ آزادی ØÙ‚‌ای جهانی Ùˆ برای همه‌ی انسان‌ها است Ùˆ ربطی به وزن آن‌ها ندارد.
به همین صورت هر گونه تلاش‌ای برای جداسازی‌ی Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ بر اساس ویژگی‌هایی Ú©Ù‡ بی‌ارتباط به موضوع تصمیم‌گیری هستند غیرمنطقی، ناعادلانه Ùˆ تبعیض‌آمیز است.
همه‌ی این بدیهیات را نوشتم تا بگویم وقتی می‌خواهیم به ظلم‌ای Ú©Ù‡ بر مردمان کشورمان می‌رود Ùˆ اسارت‌ای Ú©Ù‡ بر گردن‌شان نهاده است اعتراض کنیم، یادمان نرود ØªÙØ§ÙˆØªâ€ŒØ§ÛŒ در ØÙ‚وق پایه‌ی انسانی بین پیر Ùˆ جوان، مرد Ùˆ زن،‌ شناسا Ùˆ ناشناس، Ùˆ مشهور Ùˆ مجهول نیست. همین!