سال ۱۳۹۰
نوروزتان شاد، سال پیش روی‌تان سلامت، روزگارتان خوش؛ و درد و رنج و نگرانی از شما بدور.
نوروزتان شاد، سال پیش روی‌تان سلامت، روزگارتان خوش؛ و درد و رنج و نگرانی از شما بدور.
الÙ) زلزله‌ی ژاپن مهیب بود. دیدن تصاویر سونامی، تجربه‌ای سورآل Ùˆ دهشت‌بار است. چنین کم‌خسارت‌بودگی‌ی زلزله بر ژاپن -با وجود عظمت زلزله- ستایش‌شدنی است. Ùˆ خواب غÙلت ایرانیان Ùˆ چشم‌پوشی‌ی دولت‌مردان بر زلزله‌ی مهیب تهران نکوهیدنی است.
ب) سندای زلزله‌زده را دوست می‌دارم. دلیل دوست‌داشتن‌ام چند چیز است. یک این‌که در اولین تجربه‌ی سÙرم در بزرگ‌سالی به این شهر رÙتم Ùˆ چند روز آن‌جا بودم. دیگر این‌که اولین Ú©Ù†Ùرانس درست Ùˆ درمان زندگی‌ام در آن شهر بود (Ú©Ù†Ùرانس IROS در سال Û²Û°Û°Û´). دیگر این‌که خود شهر نیز دوست داشتنی است: هم طبیعت به غایت زیبایی دارد Ùˆ هم شهریت‌اش سرگرم‌کننده است. یکی از صØنه‌هایی Ú©Ù‡ اینک یادم می‌آید این است Ú©Ù‡ در خیابان‌٠سبز٠شیب‌داری به سوی معبدی پیاده می‌رÙتم Ùˆ سخنرانی‌ام را از ØÙظ برای خود مرو می‌کردم Ùˆ مروور می‌کردم Ùˆ مرور می‌کردم. امیدوارم زلزله آسیب چندان‌ای به آن شهر زیبا نزده باشد.
پرسش این نیست Ú©Ù‡ Ú†Ù‡ می‌توان Ú¯Ùت؛ پرسش آن است Ú©Ù‡ چگونه Ú†Ù‡ می‌توان Ú¯Ùت. Ùˆ توانایی این نیست Ú©Ù‡ به رخدادی منجر بشود Ú©Ù‡ آن است Ú©Ù‡ تصورش به وجود ختم شود ولی تو Øتی از اندیشه به آن نیز پرهیخته باشی. پس پرسش از چه‌ای‌ی Ú¯Ùتار نیست بلکه Øذر از تصور چگونه‌گی‌ی Ú¯Ùتاری است Ú©Ù‡ خودخواسته به تصور نیامده باشد.