مراقبه
هدÙون به گوش مراقبه می‌کرد Ú©Ù‡ ناگهان پچ‌پچ شنید: «برخیز!».
کسی در اتاق نبود. موسیقی را عقب Ùˆ جلو کرد. هدÙون را از سرش برداشت. چشمان‌اش را بست.
«با تو سخن می‌گوییم!».
کلاÙÙ‡ برخاست.
«برایت پیامی آورده‌ایم!»
بی‌قرار در اتاق قدم زد.
«مترس! به ما گوش ÙØ±Ø§ ده تا راه را بر تو Ùˆ یاران‌ات بنماییم.»
پس این هم Ø¨ÛŒâ€ŒÙØ§ÛŒØ¯Ù‡ بود. گوشی تلÙÙ† را برداشت Ùˆ به تراپیست‌اش زنگ زد.