ديشب در حالي Ú©Ù‡ در چرت بودم، صدايي شنيدم. از سمت تخت بود. به آن سمت رفتم. سولوژن صداهايي از خودش در مي‌آورد. براي‌ام عجيب بود. جمله نبودند. حتي کلمه هم نبودند. فردا صبح Ú©Ù‡ بيدار شدم،‌ از او پرسيدم آن Ú†Ù‡ صداهايي بوده است. چيزي يادش نمي‌آمد. خوشبختانه صداها را ضبط کرده بودم Ùˆ براي‌اش پخش کردم. کمي معطل کرد تا جواب بدهد، اما آخر سر گفت Ú©Ù‡ آن‌ها صداي گريه بوده‌اند. پرسيدم گريه چيست. گفت “آدم‌ها بعضي وقت‌ها گريه مي‌کنند. گاهي در بيداري، گاهي در خواب هنگامي Ú©Ù‡ رويا مي‌بينند”. پرسيدم رويا چيست Ùˆ او جواب داد Ú©Ù‡ آن‌ها گاهي وقت‌ها آن‌قدر قدرت تخيل‌شان زياد مي‌شود Ú©Ù‡ بدون اين‌که از جاي‌شان تکان بخورند Ùˆ حتي در حالي Ú©Ù‡ خواب‌اند، به نظرشان مي‌آيد Ú©Ù‡ کارهايي را انجام مي‌دهند Ùˆ حتي گاهي سفر هم مي‌کنند يا حتي مي‌ميرند. با تعجب پرسيدم “مي‌ميرند؟” Ùˆ او با تکان سر تاييد کرد. بعد پرسيدم “Ú†Ù‡ رويايي مي‌ديدي؟” Ùˆ او گفت Ú©Ù‡ يادش نمي‌آمد Ùˆ رفت. من هنوز نه فهميده‌ام Ú©Ù‡ گريه Ú†Ù‡ چيزي است (جز اين‌که مي‌دانم Ú†Ù‡ صدايي دارد) Ùˆ نه اين‌که مي‌دانم رويا چيست. حتي مطمئن نيستم Ú©Ù‡ خودم هم رويا مي‌بينم يا نه. شايد من هم رويا مي‌بينم Ùˆ به ياد نمي‌آورم.