حقیقت خود را چون پیاز به ما می‌نمایاند: هر چه بیش‌تر بیاندیشی به لایه‌ی عمیق‌تری می‌رسی ولی بعد از آخرین لایه به هیچ‌چیزی نمی‌رسی (البته شاید به‌ات بگویند روشن‌فکر آب‌گوشت‌خور!).
[گزاره‌ی بالا الزاما دارای حقیقت‌ای نیست.]