گیریم ننویسم! آیا دنیا جای به‌تری می‌شود؟
مدت زیادی می‌شود چیزی ننوشته‌ام. نه در ضدخاطرات Ùˆ نه در دÙتر یادداشت‌های شخصی‌ام. گزارش علمی Ùˆ غیره،‌ چرا،‌ نوشته‌ام Ùˆ می‌نویسم Ú©Ù‡ این زورکی است Ùˆ بهانه‌بردار نیست. Ùˆ نه Ùکر کنید Ú©Ù‡ ننوشته‌ام چون خبری نبوده باشد Ú©Ù‡ بود Ùˆ بوده است Ùˆ خواهد بود. ننوشته‌ام چون …
و می‌پرسد: «ننوشتن از برای چه؟!»
و پاسخ می‌آید:‌ «الله اعلم!»،
Ùˆ پاسخ می‌آید: «نکند دچار Ù‚ÙÙ„ نوشتاری(!)‌ شده بوده باشم؟»،
Ùˆ تامل -هر چند اندک‌ای- Ùˆ آن‌گاه پاسخ:‌ «در زمان تجاوز غاصبان Ùˆ جنایت قصابان Ùˆ خون‌ریزی‌ی خون‌خواران Ùˆ پرده‌دری‌ی بی‌آبرویان Ùˆ سنگ پراکنی‌ی جاهلان هم مگر می‌توان در گوشه‌ای راØت نشست Ùˆ آرامْ آرام، کلمهْ کلمه جوهر بر کاغذ روان کرد Ùˆ نوشت؟».
بی‌تامل زیرگوش‌ام آرام می‌خواند: «همین را،‌ همین را آن‌ها؛ همین سکوت‌ات مگر آن‌ها را غش نمی‌برد از شادی؟» Ùˆ ادامه می‌دهد: «بنویس! گیریم کم‌تاثیر باشد، گیریم اصلا Ùایده‌ای نداشته باشد،‌ اما سکوت٠سرزمین مردگان را شکسته‌ای، نشکسته‌ای یار٠من؟!»
و من،
آرام،
قلم بر می‌دارم و می‌نویسم: «گیریم ننویسم! آیا دنیا جای به‌تری می‌شود؟»
11 thoughts on “گیریم ننویسم! آیا دنیا جای به‌تری می‌شود؟”
بسیار خوب!
بنویس ای عزیز که رهنمودی باشد ما را!
جناب سولوژن، مشكل اين جاست كه از چه و از كجا بنويسيم؟
اگر شد از آن‌چه بر ما می‌گذرد، اگر نشد از آن‌چه بر ما گذشته است Ùˆ باز هم اگر نشد از خودمان بنویسیم. همین زندگی‌ی روزمره‌مان Ú©Ù‡ به هر Øال بی‌تاثیر نیست از آن‌چه بر ما گذشته است Ùˆ می‌گذرد.
ای کاش از انچه بر ما گذشته است Ù…ÛŒ نوشتی نه در این دوران سر اÙکندگی از زمانی Ú©Ù‡ چیزی متÙاوت تر بودیم . چیزی Ùراتر بودیم . لا اقل هر Ú†Ù‡ نبودیم خودمان بودیم . در میان انبوه انسان هایی Ú©Ù‡ همانند هر چیزی هستند جز انکه باید باشند تنها Ù…ÛŒ توان گریست . سال های سال در این خاک Ùˆ اب پیران خردمند Ù…ÛŒ ترسیدند از انچه Ú©Ù‡ زمان Ùˆ جهالت بر سرمان اورند Ùˆ امروز همه ÛŒ ترس های تاریخ وجودمان به Øقیقت پیوسته است . هر روز کمرنگ تر Ù…ÛŒ شویم .
۱)‌ سعی می‌کنم بنویسم، اما شما هم بنویسید. چرا نمی‌نویسید؟
Û²) با این‌که قبول دارد از Ù„Øاظ Øکومتی در یکی از بدترین زمان‌های تاریخ اخیرمان هستیم (در مقایسه با کشورهای دیگر Ùˆ نه به صورت مطلق)ØŒ اما در تاریخ معاصر هیچ‌وقت در اوج‌ای نبوده‌ایم Ú©Ù‡ بخواهیم Øسرت‌اش را بخوریم. درست است همیشه پیران خردمندی وجود داشته‌اند (Ùˆ دارند – Ùˆ البته نیازی هم نیست Ú©Ù‡ پیر باشند)ØŒ اما هیچ‌وقت در گذشته‌ی اخیر اکثریت جامعه نبوده‌اند. ایران معاصر هیچ‌وقت مدینه‌ی علم Ùˆ خرد نبوده است Ùˆ ایران قدیم نیز Ú†Ù‡ بوده باشد Ùˆ Ú†Ù‡ نبوده، آن‌قدر دور است Ú©Ù‡ به ما ربطی ندارد.
benevis, benevis ….
چشم!
نوشتن درباره اش خیلی سخته . خیلی . انگار بخواهی بشینی Ùˆ بدترین Ùˆ Ø®Ùت اورترین Ù„Øظات زندگی تو تعری٠کنی . Øتی اگرم از گذشته بنویسی Ù…Ú¯Ù‡ چیزی جز Øسرت برای ادم باقی Ù…ÛŒ مونه . اول جمله هات میشه ما بودیم ………….. Ùˆ اخرش با ما نیستم تمام میشه . بارها ارزو Ù…ÛŒ کنم ای کاش تاریخ جور دیگه عوض میشد .
دوباره نوشتن رو سولوژن عزیزم تو انداختی توی تنم.
من سال هاست خواننده خیلی از وبلاگ ها از جمله مال تو هستم , ولی هیچ وقت نمی خواستم بنویسم! Ùکر میکردم Ùایده نداره.
ولی از وقتی این مطلبت رو خوندم نتونستم جلوی خودم رو بگیرم.
هرکسی که سواد داره باید بنویسه.
یادمون نره این وبلاگ ها می تونن از شب نامه های زمان شاه هم قوی تر باشن!!
به شهروند:‌ خیلی خوش‌Øال‌ام Ú©Ù‡ نوشته‌ام چنین تاثیری گذاشت. گمان‌ام Ú©Ù… پیش می‌آید نوشته‌ای چنین پرتاثیر باشد. به دنیای وبلاگ‌نویسی Ùˆ باز-نوشتن خوش آمدید.