احساس نوعي شناور بودن مي‌کنم. نگفته بودم؟ نه انگار. جديد نيست. حداقل يک ماه پيش به رکسانا گفته بودم. مثال‌ام دو صفحه‌اي هستند که نسبت به هم شناورند و هيچ کنش محکمي براي پايداري نسبي‌شان ندارند. يا شايد هم قايق که به ساحل نزديک شده است و در کنار اسکله در آب شناور است ولي با هيچ طنابي به چيز ديگري متصل نيست. يکي از اين صفحه‌ها من هستم و ديگري دنياي اطراف‌ام هست. ارتباط‌هاي من نيز،‌ آن کنش‌هايي هستند که بسيار ناپايدار -و با کمي بي‌انصافي- سطحي هستند. بي‌انصافي از آن‌جا که شايد اصولا نشود کار ديگري کرد. يعني شايد يک رابطه بيش از يک حدي عمق پيدا نمي‌کند و رابطه‌هاي من هم چندان از نظر عمق بد نباشند، ولي رابطه‌هاي انساني به طور کلي اين‌گونه باشند.