بعضی از دوستی‌ها آن‌قدر آرام شکل می‌گیرند که روزی چشم باز می‌کنی و می‌بینی که او سال‌های سال است که دوست توست ولی هنوز که هنوز است دست هم را نفشرده‌اید و نگفته‌اید «از آشنایی با شما خوش‌وقت‌ام». نگفته‌ایم و می‌دانم شاید هم هیچ‌وقت یک‌دیگر را رو در رو نبینیم که بگوییم، اما نه این نه آن مانع از آن نیست که به طور رسمی -و از این جای‌گاه ضدخاطراتی- نگویم که تولدت مبارک نون عزیز!