نورافکن هم از جمله وبلاگ‌هاي‌ست که به خاطر معرفي نکردن‌اش دچار عذاب وجدان شده‌ام. نورافکن حتي از من هم جوان‌ترست، سليقه‌اش را الزاما دوست ندارم (مخصوصا اين‌که از Eminem خوش‌اش مي‌آيد) اما يک ويژگي‌ي خيلي خوب دارد:‌ با خودش صادق است! مثل خيلي وبلاگ‌هاي ديگر زير رنگ و لعاب زيبايي، غم و اندوه‌اش را پنهان نمي‌کند، وقتي زيادي غرغر مي‌کند خودش هم مي‌فهمد و خيلي ساده اين‌که مسايل‌اش ساده‌اند و ساده هم مي‌گويدش.
(راستي اين نوشته‌ي من ربطي به آخرين پست‌اش ندارد – کاملا اتفاقي هم‌زمان شدند.)