گزارش سمينارم –که هنوز بخش قابل توجه‌اي از آن باقي مانده است [و البته چون اين نوشته‌ي چند روز پيش است، اين گزاره ديگر صادق نيست]- درباره‌ي کنترل آشوب است. يادم مي‌آيد از بچگي از آشوب خوش‌ام مي‌آمد. اولين برخوردم با آن در يکي از مقالات دانشمند سال‌هاي پيش بود. درست نمي‌دانم راهنمايي مي‌رفتم يا خير، ولي به گمان‌ام اگر هم مي‌رفتم، همان يکي دو سال اول‌اش بود. گرچه آن زمان چيز زيادي از آن نمي‌دانستم و طبيعتا حتي کد آشوب‌ناک نيز ننوشته بودم. آن زمان بيش‌تر به فراکتال علاقه داشتم و هر چند وقت يک‌بار به نوعي سعي مي‌کردم به آن نزديک شوم: از تايپ کردن برنامه‌اي براي توليد فراکتال مندلبرات (يا جوليا) بر روي C64ام که خيلي راحت حدود 2 يا 3 ساعت طول مي‌داد ت� به نتيجه برسد، تا گشت و گذار در اعماق فراکتال‌ها با استفاده از FractInt [اين‌جا را هم ببينيد] و بعد نوشتن برنامه‌ي آن با دانش خودم گرفته تا علاقه‌مندي به بعد فراکتالي‌ي عالم و کاغذ له شده و چيزهايي مشابه با آن. دانش‌گاه که رفتم، دوباره چشمه‌اي از علاقه‌مندي‌ام را با بررسي‌ي مدل‌هاي جمعيتي آشوب‌ناک و نوشتن گزارشي براي درس معادلات ديفرانسيل –پس مي‌شود سال اول- نمايان شد تا اين‌که دوباره در فوق‌ليسانس به طور جدي‌تر به آن بپردازم و اولين کارم بشود استفاده از نويز آشوبي براي جستجوي فضاي مساله و بعد هم مطالعه‌ي منظم درباره‌ي کنترل آشوب و انجام چندين و چند شبيه‌سازي و يکي دو ايده‌ي عملي شده و چندين ايده‌ي عملي نشده و اينک هم نوشتن گزارشي درباره‌ي آشوب که تنها اميدوارم به اندازه‌اي که دل‌ام مي‌خواهد خوب و کامل پيش برود. عيب‌اش اين است که مي‌دانم هنوز خيلي چيزها وجود دارد که مي‌بايست ياد بگيرم و مطمئن نيستم آيا دوباره شانس برخورد مجددي با آن را خواهم داشت يا خير. اگر اين آشوب و فراکتال، همان است که از دبستان و راهنمايي با من بوده، که دوباره سر و کله‌اش پيدا خواهد شد! خوش‌حال‌ام!