مطمئن نيستم، اما گمان مي‌کنم که پرسيدن از امکان وجود ماشين‌اي احساساتي، بگويي نگويي غلط است. يعني ماشين هوش‌مند همه‌منظوره –يعني مثلا روباتي که در محيط واقعي قرار بگيرد و درست مانند انسان در بافت‌هاي گوناگوني فعاليت کند و نه سيستم‌هايي که فقط قرارست شطرنج بازي کنند يا چيزي از آن دست- نمي‌تواند بر دو گونه‌ي احساساتي و بي‌احساس ساخته شود. هر چيزي از اين دست، بي‌شک، همان ويژگي‌هاي احساساتي‌ي انسان را نيز خواهد داشت. شايد به‌ترين توجيه براي چنين چيزي، توصيف ماروين مينسکي از احساسات باشد و لزوم آن. ماشين بي‌احساس –ماشين‌اي که نه خشم‌گين مي‌شود، نه مي‌ترسد و نه به چيزي بيش از حد علاقه‌مند مي‌گردد (به اين يکي مي‌گويند عشق)- تک مدي‌ست (unimodal) و نمي‌تواند در شرايط مختلف فعاليت کند. هوش‌مندي –به آن معنايي که ذکر کردم- بي‌برو برگرد نياز به multi-modal بودن عامل‌اش دارد. پس، اگر روزي روبات هوش‌مندي ساختيد، منتظر اين باشيد که روزگاري او را گوشه‌اي کز کرده و بي‌حوصله ببينيد.