داشتم مقاله‌ي “بازخواني کتاب حيات انسان – آيا 25 هزار Ú˜Ù† براي ساختن انسان کافي است” شرق امروز (شنبه 17 امرداد) را مي‌خواندم Ú©Ù‡ به پاراگراف زير رسيدم. خوش‌ام آمد! (:

“… وجود يك عبارت Û´Û°Û° حرفى از متنى تكرارى در ناحيه تشديدكننده يا پروموتور Ú˜Ù† گيرنده هورمون وازوپرسين در موش علفزار باعث تك‌همسرى در اين جونده مي‌شود. اين عبارت نوكلئوتيدى محل بروز اين Ú˜Ù† را در مغز جونده به نحوى تغيير مى‌دهد كه فعال شدن بخشى از مغز به نام پاليدوم قدامى (ventral pallidum) را باعث مى‌شود. اين بخش مغز كه حاوى سلول هاى عصبى مولد دوپامين است مسئول ايجاد رفتار معتادانه است. بنابراين موش علفزار به دنبال جفت گيرى با زوجش «از لحاظ اجتماعى به او معتاد مى شود.» يا به عبارت ديگر عاشق او مى شود. در موش هاى علفزار فاقد اين عبارت Û´Û°Û° حرفى در ژنوم چنين اتفاقى رخ نمى دهد.
انسان ها نيز داراى عبارت نوكلئوتيدى تكرارى متناظرى در همان ناحيه ژنوم هستند، هر چند در ازاى اين بخش در انسان‌ها كوتاه‌تر از موش علفزار است. در زمان نگارش اين مقاله، ناحيه متناظر در ژنوم شمپانزه رمزگشايى نشده است، اما پيش‌بينى من اين است كه اين بخش از بخش متناظر در انسان كوتاه تر است، چرا كه انسان ها معمولاً روابط همسرى درازمدت ايجاد مى كنند، در حالى كه شمپانزه‌ها فاقد چنين روابطى هستند. …”

[حالا راست و دروغ‌اش با خود نويسنده‌ي مقاله که گويا مت ريدلي نامي است و اين مقاله را در شماره جولاي 2004 مجله‌ي Propsect Magazine چاپ کرده است.]