بعضی چیزها را دوست داری، بعضی چیزها را نه! از بین چیزهایی که دوست ندارم یکی جام جهانی‌ی امسال است. می‌خواهید بدانید چرا؟ بگذارید ده دلیل بیاورم:

۱-آدم‌هایی که همیشه دوست داشتم فوتبال را با ایشان ببینم هزاران کیلومتر از من دورتر بودند.

۲-ایران در این جام برخلاف جام ۱۹۹۸ بد بازی کرد. حتی گاهی آرزو می‌کردم کاش ایران اصلا در جام جهانی نبود. با این‌که از نظر عقلانی به احتمال زیاد شرکت‌اش مفیدتر از شرکت‌نکردن‌اش بوده است.

۳-تیم محبوب‌ام، برزیل، ضعیف‌تر از حد انتظارم بود.. حتی اگر گزارش‌گران و همه‌ی آدم‌ها بگویند که برزیل جادو می‌کند و بگویند مگر می‌شود در مقابل تهاجم برزیل ایستاد، اما به نظر من برزیل هم‌چنان بد بازی می‌کرد. شاید برزیل به‌تر از بقیه‌ی تیم‌ها بود (و در نتیجه که بود و در بازی با فرانسه نیز به اعتقادم به‌تر از فرانسه بازی کرد) اما افسانه‌ای نبود. من برزیل افسانه‌ای را دوست دارم.

۴-رونالدو سال‌ها است دیگر آن بازیکن چالاک بارسلونا نیست و در این جام تقریبا ثابت کرد که دیگر نباید انتظاری از او داشته باشم. رونالدو شاید مهاجم خیلی خوبی باشد، شاید خیلی فوق‌العاده دروازه را بشناسد و حتی ممکن است نتیجه‌ی کارش خیره‌کننده باشد، اما بازی‌اش سال‌ها است که دیگر زیبا نیست. حتی در جام پیش نیز زیبا بازی نکرد. رونالدو دیگر آن بازیکن محبوب من نیست.

۵-رونالدینهو فوق‌العاده نبود. رونالدینهو یک برزیلی‌ی معمول بود. نه بیش‌تر!

۶-برزیل از فرانسه باخت.

۷-آرژانتین از آلمان باخت.

۸-فرانسه از ایتالیا باخت در حالی که به‌تر بازی می‌کرد. تفاوت بازی‌ی فرانسه و ایتالیا در حد تفاوت بازی‌ی ایران و پرتغال بود. البته یک تفاوت در این میان وجود داشت و آن هم این‌که ایتالیا خطرناک حمله �ی‌کرد. من از فرانسه خوش‌ام نمی‌آید، اما بازی‌شان خیلی خوب بود.
۹-زیدان در لحظات اخر پایان زندگی‌ی ورزشی‌ی حرفه‌ای‌اش آن‌گونه اخراج شد. نمی‌دانم او چرا چنان کاری کرد. از شاخ‌ای که زد شاخ در آوردم! اما خیلی ناراحت شدم. زیدان به نظرم من به‌ترین بازیکن جام بود و حق‌اش بود با افتخار از فوتبال خداحافظی می‌کرد (اما هر کس‌ای بخواهد بگوید زیدان خودش را نابود کرد و ارزش‌اش کم شد یا حرف‌هایی از این دست، بی‌خود کرده است.).

Û±Û°-هممم …

و کمی هم در مورد نتیجه‌ی نهایی می‌گویم: من بین ایتالیا و فرانسه، دومی را انتخاب می‌کنم. گرچه دو دلیل باعث می‌شود که برد ایتالیا برای‌ام خیلی سنگین نیاید: ۱) ایتالیا در سال ۹۰ و ۹۴ خیلی زحمت کشید ولی چیزی عایدش نشد. نوبتی که هم باشد، نوبت ایتالیا بود (گرچه بین فرانسه و ایتالیا. وگرنه فکر کنم نوبت واقعی حق تیم دیگری بود). ۲)‌ لیگ ایتالیا برای فوتبال دنیا بسیار مهم است. خوب نیست کشوری که لیگ‌اش یکی از به‌ترین لیگ‌های دنیا است (در واقع احتمالا از نظر خیلی‌ها به‌ترین) تیم ملی‌ی خوبی نداشته باشد. قهرمانی در این جام اعتبار لیگ ایتالیا را بیش‌تر می‌کند.