چند روزي است با موسيقي‌ي متن فيلم Dead Man (فيلم از Jim Jarmusch) که Neil Young نواخته است بدجوري ارتباط برقرار مي‌کنم. مخصوصا با آن گيتار الکتريک خفن distort شده‌اش! يک‌جايي خواندم که هارموني‌هاي فرد نت‌ها باعث خوش آمدن سمعي‌ي(!) آدم مي‌شود و طبيعي است که distort کردن (مثلا يک ديود گذاشتن آن وسط!!!) صدا را پر از هارموني مي‌کند. سولوژن هم اين نظر را تاييد مي‌کند. مثلا طبق بررسي‌هاي انجام شده در چند سال پيش، در اجراي کنسرتي‌ي The Spanish Train از Chris De Burgh (همان اجرايي که من دارم!) صداي CdB داراي خش‌ايست که احتمالا ناشي از همين هارموني‌هاي بالاي دستگاه صوتي‌اش باشد و باعث هيجان‌انگيزتر شدن اجرا (ماجراي بين خدا و شيطان) مي‌شود.
اممم … اما اين موسيقي‌ي متن –مخصوصا بعضي قسمت‌هاي‌اش- چيز عجيب Ùˆ غريبي است. حتي اکوهاي‌اش غريب است. هوس کردم فيلم Dead Man را ببينم جدي جدي Ú©Ù‡ شايد آن هم منحصر به فرد باشد (فکر کنم همه‌ي ملت ديده باشند. من هم جزو آن عده‌اي هستم Ú©Ù‡ نه چيز مشخص‌اي از هيچکاک ديده است Ùˆ نه از جارموش).
پ.ن: راستي تاريخ تولدمان هم خيلي نزديک است!